Sensizlik

Mutsuzluk,özlem,yalnızlık uzak durmaya çalışıyorum bu kelimelerden. Ama her defasında yazıyorum sanki halimi,ruhumu anlatacak başka kelimeler başka şeyler yok gibi. He bide sensizlik var bütün bu kelimelerin başında en baskını en yorucusu en kötüsü sensizlik bu kelimelerde senin eserin zaten. Mutsuzum çünkü sensizim,özlüyorum çünkü yoksun,yalnızım çünkü yerin dolmuyor. Karşılaşıyorduk ya bazen göz göze geldiğimizde acıdığını bu kadar belli etmeseydin biraz aşık birazda pişman gibi baksaydın gözlerime. Acımak için sarf ettiğin o büyük çabayı sevmek için sarf etseydin keşke. Ne kadar çok keşkem var hepsinin sebebi de sensin. Sahi bu yüzden mi aşıktım  sana ? Bana acıdığın için keşkelere gebe bıraktığın için . Eğer bir gün uyanırsam sensizlik kabusundan gerçeğimi bulup sensizliği umursamayıp herkese karşı ördüğüm o duvarları balyozlarla dağıtıp yıktığım zaman işte o zaman tam o anda bitecek tükenecek her şey. Tükenecek sensizlik biteceksin sen işte o zaman söylersin o aptal yüreğine Asla böyle sevilmeyecek olmanın acısı öldürmez bilirim ama ... devamını getiremeyeceksin cümlen yarım kalacak. Beni de yarım bıraktığın gibi.